چکیده:
حقوق فرهنگي بخشي بنيادين از حقوق بشر است كه جهاني، تفكيك‌ناپذير و وابسته به هم بوده، به نحوی که تمامی ابنای بشر، حق تمتع و استیفای این حقوق را دارا می باشند. مقصود از حقوق بشر، امتیازاتی است که به انسان بما هو انسان و بدون توجه به قیودی چون: نژاد، زبان، مذهب، ملیت و جنسیت تعلق می یابد و هرانسانی به حکم انسان بودن خویش، دارای این حقوق قابل احترام میباشد که می بایستی از جانب همگان مورد احترام و رعایت قرار گیرد. نقطه ظهور و بروز آنچه امروزه حقوق فرهنگی نامیده می شود، به سال های پس از دهه هفتاد میلادی و همزمان با تصویب میثاق بینالمللى حقوق اقتصادى، اجتماعى و فرهنگى سازمان ملل متحد و کنوانسیون های بین المللی مصوب مرتبط به آن باز می گردد. امروزه، حقوق فرهنگی در قالب حقوق نسل دوم حقوق بشر مورد شناسایی قرار گرفته است. با این حال، بی توجهی به حقوق فرهنگی منجر به نامیدن این دسته از حقوق با عناوینی چون دسته مورد غفلت واقع شده یا دسته توسعه نیافته گردیده است، تا آنجا که حتی برخی از اندیشمندان و صاحب نظران حوزه حقوق و فرهنگ، منکر وجود آن شده و یا حداقل وظایف و تکالیف دولت ها و حکومت ها را در برابر آن انکار نموده اند.
واژگان کلیدی: حقوق بشر، نسل های سه گانه، نسل دوم، حقوق فرهنگی، تعهدات دولت ها
